Laatste dagen....

Maandag 8-augustus.
Gerben heeft mama vanmorgen op school afgezet. Gerben en ik voelden ons vanmorgen niet fit. Uiteindelijk hebben we toch besloten om alvast pannenkoeken te gaan bakken voor morgen (afscheid voor de school)We hebben weer een flinke stapel gebakken.
Mama heeft de klas van Alan rekenles gegeven. Verder is mama een nieuwe pan gaan halen. Ze zijn naar Ndirande markt geweest. Deze pan moest nog afgemaakt worden, waardoor het erg veel tijd in beslag nam. Ze waren er wel heel erg blij mee.
`s Morgens kwam James langs op de compound om geld te halen, want hij ging voor ons 2 geiten kopen in Tyholo. Gerben en ik zijn mama op gaan halen en doorgegaan naar David, waar we James zouden ontmoeten. Hij kwam aan in een Toyota Starlet, waar 4 mensen in zaten en 2 geiten in de kofferbak. Zijn achterruit was kapot en met plastic afgeplakt. Nu kwam er af en toe een hoorn van een geit doorheen. Met 2 auto`s zijn we vervolgens naar farmersland gereden. Daar hebben we de geiten uitgeladen. De kofferbak was ontzettend smerig, want de geiten hadden overal gepoept en geplast. We hebben vervolgens nog even bij het mais gekeken. Er was een duidelijk verschil te zien tussen de mais van 3 weken geleden en de mais van nu. De kunstmest heeft dus goed gewerkt.
Vervolgens zijn we naar huis gereden en hebben pannenkoeken gegeten. Gerben en ik zijn vroeg naar bed gegaan omdat we ons niet helemaal lekker voelden.

Dinsdag 9-augustus
Vandaag is de laatste dag op school. De kast die Gerben gemaakt heeft, moet mee en die past maar net op de achterbank. Mama heeft zich tussen de kast en de achterbank gewurmd. Een mooi plaatje ;).
Op school is Gerben bezig geweest met de planken voor de ramen. Hij is samen met Alan en Beatrijs naar de Ndirande markt geweest voor de sloten en wat schroeven.
Mama heeft Alan nog wat tips gegeven over zijn engelse les. Ik ben de les begonnen bij de kleuters. Tussendoor is de fotograaf langs geweest en heeft een aantal leuke foto`s gemaakt (welke hij `s middags gebracht heeft). In de middagpauze hebben we alle kinderen en leerkrachten getrakteerd op een pannenkoek met suiker. Dit viel goed in de smaak.
`s Morgens was er een meisje gevallen. Dit meisje bleef maar huilen. Tussendoor heeft ze nog een uurtje geslapen. Na het middageten hebben we nog eens goed naar haar arm gekeken, maar deze zag er gezwollen uit en voelde vreemd aan. We hebben uiteindelijk besloten om met het meisje naar Liz te gaan, die dokter is (een vrouw van de compound). Het meisje, Helen, bleef ondertussen huilen en Liz vertrouwde het niet helemaal en belde haar man, die in orthopedisch chirurg is. Daar konden we direct terecht en is er een foto gemaakt. Hieruit bleek dat er een scheurtje zat in haar opperarmbeen. Kyle (de chirurg) heeft er gips om gedaan. Dit alles heeft zo`n 4 uur in beslag genomen en was een hele ervaring. Tot slot hebben we nog pijnstillers voor Helen gekocht en overhandigd aan haar moeder.
Na onze ziekenhuisrit hebben we afscheid genomen van de leerkrachten en zijn naar huis gereden. Hier hebben we ons klaargemaakt voor een afscheidsdiner bij David en Elizabeth.
Wanneer we daar aankomen, moeten we, zoals we inmiddels gewend zijn, nog een poosje wachten.
Ze hebben lekker gekookt voor ons. Ook James en Beatrijs waren aanwezig.
Na het eten krijgen we van Beatrijs, namens de school alle drie een pen en Gerben krijgt een echt Malawiaans T-shirt en mama en ik krijgen een chitenge (een omslagdoek).
Van Andrew krijgen we een sleutelhanger. Hij heeft aan dat het iets kleins is, maar dat het vanuit zijn hart komt. Na een gezellig maal, hebben we afscheid genomen en zijn naar huis gegaan.

Woensdag 10-augustus.
Vanmorgen hebben we de koffers ingepakt en het huisje schoongemaakt.
We hebben afscheid genomen van de mensen van de compound en zijn naar David en Elizabeth gereden. Onderweg hebben we nog wat lekkers gehaald voor de 5 uur die we moeten wachten in Johannesburg. Gelukkig stonden zij ook al klaar om te vertrekken.
Wanneer we aan komen op het vliegveld loopt David met ons mee om de koffers in te checken. Elizabeth en de kinderen blijven buiten. Uiteindelijk blijkt dat we niet meer naar elkaar toe kunnen en dus geen afscheid van elkaar hebben kunnen nemen. Dit was geen prettig gevoel.
Nu zitten we inmiddels in Johannesburg en het vliegtuig vertrekt als het goed is over een klein uurtje.