Vrijdag ....

Vrijdag 22-juli

Vanmorgen zijn we eerst naar de supermarkt geweest. We kregen namelijk gisteren te horen dat David jarig was en ook wij als Nederlanders willen niet zonder cadeautje aankomen. We hebben een grote mok gekocht, met daarin wat lekkernijen. Op deze mok hebben we onze namen geschreven. Vervolgens zijn we naar David gereden. Daar hebben we een poosje moeten wachten. Toen James (de man van het farmersland) er was, zijn we vertrokken naar farmersland. Misheck heeft ons gereden met de 4 x 4. Deze had gelukkig nog wat diesel. Het eerste deel van de weg verloopt soepel. Het 2e deel van de reis is hobbelig. De weg is onverhard en erg ongelijk. We moeten op een gegeven moment over een 'weg', wat amper een weg te noemen is. Wanneer we aankomen, zien we 2 werkers zitten. Zij spreken geen Engels. Mama heeft een hele vragenlijst meegekregen vanuit de stichting en samen gaan we kijken wat er gebruikt wordt. We hebben veel foto`s gemaakt. Het is teleurstellend om te zien dat er maar 1/5 van het land verbouwd wordt. Zij geven aan dat dit komt door geld gebrek en te weinig kunstmest. Verder hebben ze nog geen pomp om het land te bevloeien met water. We hebben besloten om kunstmest te kopen voor de mais die al gegroeid was maar weinig opbracht en kunstmest voor nieuwe aanplant. Verder hebben we geld gegeven om 2 spades die kapot waren te herstellen.
Wanneer we terug komen is het rustig in de woonkamer bij David, maar Andrew geeft aan dat de keuken overvol is en wij zouden vandaag pannenkoeken gaan bakken. Deze hebben we uiteindelijk thuis gebakken. We hebben pannen van de buren geleend, dus het ging met een redelijk tempo. Het is een hele stapel geworden. Wanneer we weer naar David rijden is het inmiddels donker en is er vlak voor de afslag naar zijn huis, brandstof te verkrijgen. Hierdoor is het een enorme chaos op de weg. Auto`s staan stil, omdat de mensen uit de auto met een jerrycan naar het pompstation lopen. Vrachtauto`s kruisen de weg, auto`s staan schots en scheef en dan moeten er ook nog mensen afslaan. We hebben er 1 uur en 10 minuten over gedaan om bij David te komen, waar we er normaal 20 minuutjes over doen. Opnieuw een hele ervaring.
Als we daar zijn is Andrew bezig de salontafels te dekken. Heel precies en er komt ontzettend veel eten op tafel te staan. Er is een vrouw die de ceremonie leidt. Zij geeft aan wanneer er gegeten mag worden, wanneer cadeaus gegeven mogen worden en wanneer iedereen een zegje mag doen. (bij dit zegje bedanken ze David en Elizabeth).
Bij het eten waren zo`n 30 man. Deze zaten overal. Op de banken, op de grond en buiten. Het was een soort lopend buffet. Mama heeft voorgedaan hoe je een pannenkoek moet eten met gehakt en bruine bonen erop. We hebben heerlijk gegeten. Verder hebben we voor David nog een Nederlands verjaardagsliedje gezongen, wat iedereen erg leuk vond.
Aan het eind van de avond wordt er door de jongeren flink gedanst. Wij zijn rond 23.00 naar huis gegaan